Μόνο ο Λεάλι, λες και δεν υπάρχουν άλλοι...

Υπάρχει μία διαχρονική τακτική, που συνήθως ακολουθούν κινήματα. Σε πολύ μεγάλο βαθμό, πολιτικά κινήματα. Οταν τα πράγματα "σκουραίνουν", βγαίνει στο φως ο ένας. Φαίνεται μόνο εκείνος, οι υπόλοιποι μένουν στο σκοτάδι και τελικά αυτός, ο ένας, παίρνει πάνω του την ευθύνη. Η περίπτωση Λεάλι απλώς επιβεβαιώνει έναν κανόνα, που πλέον η ίδια η κοινωνία έχει υιοθετήσει, όχι απλώς και μόνο η "πολιτική"...

Ο Ιταλός φταίει πάρα πολύ. Τα λάθη του και στους δύο αγώνες με την Μπεσίκτας ήταν τέτοια, που σε μεγάλο βαθμό όρισαν την πρόκριση. Πιθανότατα για αυτό, θα χάσει τη θέση του στην 11άδα, ίσως χάσει και τη θέση του στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Οταν, όμως, η ευθύνη κατευθύνεται μόνο στον έναν και τελικά εκείνος εκδιωχθεί είτε από την 11άδα είτε από την ομάδα, μένουν όλα τα υπόλοιπα. Και οι υπόλοιποι...

Σίγουρα έχει πολύ μεγάλη σημασία να συζητήσουμε το πώς τελικά ο Ολυμπιακός πήγε στην Τουρκία με αυτό το 1-1. Λόγω Λεάλι. Το πώς βρέθηκε στα πρώτα λεπτά της ρεβάνς να χάνει με 2-0. Σε μεγάλο βαθμό, όχι σε απόλυτο πάντως, επίσης λόγω Λεάλι. Το πώς το 2-1 που ήταν "ανοιχτό", έγινε 3-1 που "έκλεισε" την πρόκριση. Πάλι - ας πούμε - λόγω Λεάλι. Αλλά αν συζητήσουμε μόνο αυτό, θα χαθεί όλο το υπόλοιπο, που επίσης ήταν προβληματικό για τον Ολυμπιακό.

Όσο σημαντική είναι η κουβέντα για τον Λεάλι και για την επόμενη μέρα του συλλόγου στη θέση του τερματοφύλακα, άλλο τόσο σημαντική είναι η κουβέντα για το πώς το 2-1 από το 31', με τον αντίπαλο να παίζει με 10 από το 39' και για τα υπόλοιπα 36 αγωνιστικά λεπτά, παρέμεινε 2-1. Και δεν έγινε 2-2.

Διότι ο Ολυμπιακός, εκτός από το να μην φάει ένα τρίτο γκολ το οποίο θα τελείωνε την υπόθεση πρόκριση, για να την πάρει χρειαζόταν να σκοράρει κι εκείνος. Το 2-1 που έμενε χωρίς να αγχώνεται και πολύ η Μπεσίκτας παρά το αριθμητικό μειονέκτημα, δεν αρκούσε. Για το γεγονός, λοιπόν, ότι όχι μόνο ο Ολυμπιακός δεν σκόραρε, αλλά και δεν πλησίασε καν πέρα από το μακρινό και από πλάγια θέση φάουλ του Φορτούνη με άλλη καθαρή ευκαιρία, δεν φταίει πια ο Λεάλι. Φταίει κάτι άλλο και προφανώς κάποιοι άλλοι.

Όταν οι συνολικές ευθύνες, όχι απλώς και μόνο ποδοσφαιριστών, μένουν στην αφάνεια, ευθύνες χρόνων και όχι απλώς της σεζόν και κυρίως στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τότε είναι πολύ δύσκολο να αλάξει κάτι. Να πάρει το φυσιολογικό δρόμο για έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό. Καταρχάς τα όποια λάθη να γίνουν αντιληπτά, κατά δεύτερο να γίνουν και αποδεκτά, διότι αυτό αποτελεί διαχρονικό πρόβλημα του ίδιου του Ολυμπιακού και στη συνέχεια να διορθωθούν.

Όταν, όμως, μετά από κάτι τέτοιες βραδιές, κακές για τον σύλλογο, η ευθύνη πέφτει μόνο σε έναν, ακόμη και αν εκείνος "θυσιαστεί" δεν θα αλλάξουν και πολλά. Πρόσκαιρα μπορεί, αλλά μακροπρόθεσμα όχι, διότι όλα τα υπόλοιπα προβλήματα και κυρίως στο πνεύμα της ομάδας, θα παραμένουν ζωντανά...